Szczęść Boże.
Wychodząc na przeciw Waszej prośbie w linku pod spodem jest dialog penitenta ze spowiednikiem.
Na karcie są dwie wersje - jedna dla dziewczyn, druga dla chłopaków. Zapewne domyślacie się, że trzeba wybrać właściwą. Różnią sie jedynie formą: zeńską lub męską wypowiedzi.
Spowiedź - formuła (.pdf , ok. 182 KB)
JAK UCZYĆ DZIECKO SPOWIEDZI ?
Spowiedż jest formą dialogu spowiadającego się dziecka z księdzem, dlatego proszę, aby dzieci od początku uczyły się spowiedzi w formie prowadzenia dialogu.
Na potrzeby nauki w rolę księdza może wcielić się np. tata lub mama. Pamiętajmy jedynie, że nauka nie jest prawdziwą spowiedzią, dlatego nie można od dziecka wymagać, aby mamie lub tacie wyjawiało swoje grzechy tak, jak będzie to robić przed spowiednikiem. Warto z dzieckiem omówić tę kwestię.
Zachęcam również, aby uświadamiać dzieci, że choć spowiadać się będą przed księdzem, to przede wszystkim wyznania ich grzechów będzie słuchał Pan Bóg, który jest kochającym Ojcem i chce nam pomóc w dojściu do nieba, dlatego bardzo szczera spowiedź jest ważna. Spowiadamy się zarówno z grzechów śmiertelnych, jak i powszednich.
Dobry i szczegółowy rachunek sumienia to podstawa i bez niego nie przystępujemy do spowiedzi. Bez rzetelnego rachunku sumienia spowiedź nie będzie dobra, a czasem bylejakość rachunku sumienia może spowodować nieważność całej spowiedzi (mamy wówczas do czynienia z kolejnym grzechem, jakim jest święokractwo) i konieczność jej powtórzenia (np. gdy z powodu braku rachunku sumienia lub rażącego w nim niedbalstwa, nie mylić ze zwykłym zapomnieniem, nie wyznamy jakiegoś grzechu ciężkiego). Oczywiście inaczej będzie rachunek sumienia wyglądał u osoby, która codziennie go robi (taka osoba ma bieżącą znajomość własnego sumienia), a inaczej u osoby robiącej rachunek sumienia rzadko lub tylko przed spowiedzią, czasem także sporadyczną - taka osoba powinna znacznie więcej czasu i modlitwy poświęcić na zrobienie rachunku, bowiem rachunkiem w sposób szczegółowy trzeba objąc cały okres od poprzedniej ważnej spowiedzi.
Rachunek sumienia dziecka przed pierwszą spowiedzią powinien obiąć okres od jak to tylko możliwe wczesnego dzieciństwa (od kiedy dziecko ma jakąś świadomość, że źle zrobiło, np. bo było nieposłuszne rodzicom). Ostatnio spotkałem się z błędnym przekonaniem niektórych rodziców, że rachunek sumienia dziecka przed pierwszą spowiedzią obejmuje czas od rozpoczęcia trzeciej klasy. Dlaczego akurat od trzeciej klasy? To duży błąd, bo powoduje, że dziecko uczy się lekceważyć grzechy dzieciństwa, a zapewne rodzice sami nie raz we wcześniejszym wieku zwracali uwagę dziecku, czy nawet ukarali, bo jakieś jego zachowanie "było złe".
Szczerość wymaga, aby szczegónie przy wyznawaniu grzechów ciężkich powiedzieć ile razy je popełniliśmy (lub gdy dokładnie nie pamiętamy - w przybliżeniu; unikajmy jednak ogólników typu "czasami", "niekiedy", "nie zawsze" itp. bo one nie służą najczęściej ukazaniu prawdy), a także inne okoliczności, które pokażą całą prawdę o naszym grzechu (np. że uczyniliśmy go ze złością; albo że z powodu tego grzechu ktoś ucierpiał; albo, że naszym grzechem skłoniliśmy inną osobę do złego postępowania, itp.).
O ważności spowiedzi decyduje zachowanie wszystkich 5 warunków dobrej spowiedzi (rachunek sumienia, żal za grzechy i mocne postanowienie poprawy, szczera spowiedź i zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu).
Proszę, aby uświadamiać też dzieci, że ksiądz po spowiedzi zachowuje sakramentalną tajemnicę, z której nikt go nie zwolni (nawet papież), dlatego nikt jego grzechów nie pozna. Także ksiądz już po spowiedzi nie będzie powracał do wyznanych przez penitenta (tutaj dziecko) grzechów, chyba że spowiadający się sam wyraźnie o to poprosi, np. celem wytłumaczenia czegoś - ale i wówczas będzie to objęte tajemnicą.
Dzieci nie muszą uczyć się na pamięć tego, co mówi ksiądz, powinny umieć tylko prowadzić z nim "sakramentalny dialog" (czyli wiedzieć co kiedy powiedzieć).
Zwracajmy też dzieciom uwagę na tekst "czerwony", który jest objaśnieniem. Jego także nie muszą uczyć się na pamięć, jednak powinny korzystać z jego wskazówek.
Pozdrawiam
ks. Krystian
