Grzech jest brakiem posłuszeństwa Bogu. Często wynika z braku dostatecznej miłości i pokory człowieka wobec Boga. 

Grzechy ze względu na skutki dzielimy na powszednie i śmiertelne (lub pod względem odpowiedzialności na lekkie i ciężkie).

Aby grzech był śmiertelny, są konieczne jednocześnie trzy warunki: "Grzechem śmiertelnym jest ten, który dotyczy materii poważnej i który nadto został popełniony z pełną świadomością i całkowitą zgodą". Materię poważną uściśla Dziesięć Przykazań Bożych (zob. Wj 20 oraz Pwt 5). 

Ciężar grzechów jest większy lub mniejszy: zabójstwo jest czymś poważniejszym niż kradzież. Należy uwzględnić także pozycję osób poszkodowanych: czymś poważniejszym jest przemoc wobec rodziców aniżeli wobec kogoś obcego.

Grzech śmiertelny wymaga pełnego poznania i całkowitej zgody. Zakłada wiedzę o grzesznym charakterze czynu, o jego sprzeczności z prawem Bożym. Zakłada także zgodę na tyle dobrowolną, by stanowił on wybór osobisty.

Ignorancja zawiniona (niewiedza zawiniona zachodzi wówczas gdy osoba powina  wiedzieć, że dany czyn lub postawa jest grzechem, lecz z powodu własnego zaniedbania lub lekceważenia nie wie, np. przez lekceważenie katechizacji, przez kwestionowanie nauki Kościoła) i zatwardziałość serca nie pomniejszają, lecz zwiększają dobrowolny charakter grzechu.

Ignorancja niedobrowolna (niewiedza niezawiniona) może zmniejszyć winę, a nawet uwolnić od ciężkiej winy. Nikt jednak nie powinien lekceważyć zasad prawa moralnego, które są wypisane w sumieniu każdego człowieka. Impulsy wrażliwości, uczucia mogą również zmniejszyć dobrowolny i wolny charakter winy, podobnie jak naciski zewnętrzne czy zaburzenia patologiczne. Grzech popełniony ze złości, w wyniku świadomego wyboru zła jest najcięższy.

Grzech śmiertelny (...) pociąga za sobą utratę miłości i pozbawienie łaski uświęcającej, to znaczy stanu łaski. Jeśli nie zostanie wynagrodzony przez żal i Boże przebaczenie, powoduje wykluczenie z Królestwa Chrystusa i wieczną śmierć w piekle (...)

Grzech powszedni jest popełniony wtedy, gdy w materii lekkiej nie przestrzega się normy prawa moralnego lub gdy nie przestrzega się prawa moralnego w materii ciężkiej, lecz bez pełnego poznania czy całkowitej zgody.

Grzech powszedni osłabia miłość; jest przejawem nieuporządkowanego przywiązania do dóbr stworzonych; uniemożliwia postęp duszy w zdobywaniu cnót i praktykowaniu dobra moralnego; zasługuje na kary doczesne. Grzech powszedni świadomy i pozostawiony bez skruchy usposabia nas stopniowo do popełnienia grzechu śmiertelnego. Grzech powszedni nie zrywa przymierza z Bogiem. Może być naprawiony po ludzku z pomocą łaski Bożej. "Nie pozbawia łaski uświęcającej, przyjaźni z Bogiem, miłości ani, w konsekwencji, szczęścia wiecznego".

(zob. KKK 1846-1876)

Łaska jest darem, jest pomocą, jakiej udziela nam Bóg, byśmy odpowiedzieli na nasze powołanie i stali się Jego przybranymi synami. Łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.

Najczęściej mówimy o łaskach uświęcających (np. sakramenty) oraz łaskach uczynkowych (natchnienia do czynienia dobra).

Wiara jest cnotą (a zatem domaga się stałości - zob. cnota) dzięki której wierzymy nie tylko w istnienie Boga, ale przede wszystkim wierzymy Bogu, czyli wierzymy w to wszystko co On powiedział i objawił, a co Kościół święty podaje nam do wierzenia. Uczeń Chrystusa powinien nie tylko zachowywać wiarę i żyć nią, ale także wyznawać ją, odważnie świadczyć o niej i szerzyć ją. Wiara powinna być poparta uczynkami - inaczej jest martwa sama w sobie (Jk 2, 17).

Niektórzy próbują sprowadzić wiarę tylko do wymiaru przyjmowania istnienia Boga. Nie jest to jednak wiara w rozumieniu biblijnym.  Należy pamiętać o słowach z Listu św. Jakuba (Jk 2, 19): Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą.